Αλήθεια?

Ο δάσκαλος Χακουίν ήταν φημισμένος για την ηθική του ζωή και για την αυστηρότητα των ηθών στη σχολή του. 

Όλοι τον θαύμαζαν και τον επαινούσαν γι αυτό.

Υπήρχε μια όμορφη και νέα κοπέλα που ζούσε με τους γονείς της στην ίδια πόλη. 

Η κοπέλα έμεινε έγκυος (ξαφνικά κι...αναπάντεχα). Οι γονείς της θύμωσαν πολύ και ήθελαν να μάθουν ποιος ήταν ο υπαίτιος. 

Μετά από πολλά παρακάλια και πολλές φασαρίες και απειλές τελικά η κοπέλα 

τους είπε πως εραστής της ήταν ο δάσκαλος Χακουίν.

Εξοργισμένοι οι γονείς πήγαν στο Χακουίν και τον στόλισαν....κανονικά...... 

Εκείνος τους άκουγε.

"Μπα, αλήθεια;" ήταν το μόνο που είπε όταν τέλειωσαν.

Οι γονείς επέστρεψαν σπίτι. Όταν το παιδί γεννήθηκε το πήγαν στο Χακουίν και το άφησαν σ εκείνον. 

Στο μεταξύ ο δάσκαλος δυσφημίστηκε, έχασε την υπόληψή του στην κοινότητα, έχασε και πολλούς από τους μαθητές του..... Αλλά όποτε έκανε κανείς μνεία για το γεγονός αυτό εκείνος απαντούσε μόνο με: "Μπα, αλήθεια;".

Με τη βοήθεια λίγων μαθητών που του έμειναν εξακολουθητικά πιστοί, ο Χακουίν ανάθρεψε το βρέφος δίνοντάς του όση φροντίδα κι αγάπη μπορούσε.

Μετά από αρκετό καιρό η νεαρή κοπέλα δεν άντεξε πια. Κλαίγοντας ομολόγησε την αλήθεια: πως ο πατέρας του παιδιού δεν ήταν - βέβαια - ο δάσκαλος αλλά ένας νεαρός που δούλευε στην αγορά. 

Οι γονείς της τότε πήγαν αμέσως στον δάσκαλο Χακουίν, έκλαψαν, απολογήθηκαν και με πολλές μετάνοιες ζήτησαν να τους συγχωρέσει και ζήτησαν και πίσω το παιδί, εκφράζοντας τη απέραντη λύπη τους για το τεράστιο λάθος που έκαναν και ότι αυτό προκάλεσε.

"Μπα, αλήθεια;" είπε μόνο εκείνος και τους έδωσε το παιδί.

Μήπως δεν αντιστέκεστε αρκετά στις προκλήσεις του περιβάλλοντος για διαμάχες και πολέμους?

Μερικές φορές η σωστή και η πιο αποτελεσματική στάση στη ζωή είναι η στωική υπομονή και όχι η αντίδραση ή ο πόλεμος........

Στο τέλος η αλήθεια αποκαθίσταται με τον πιο απλό τρόπο!

Το δίκιο απονέμεται χωρίς να χρειαστεί να αναλωθούμε σε πολυετείς αγώνες, μάχες, κονταρομαχίες.

Χωρίς να επενδύσουμε τον χρόνο μας, την ενέργειά μας και

να διαταράξουμε την πνευματική μας ηρεμία.

Μερικές φορές το μόνο που αξίζει να κάνουμε είναι ....να δείξουμε: ανοχή, μεγαλοσύνη κι αγάπη!...

Έλενα Αλεβιζοπούλου

Life Coach for SUCCESS

Κολωνάκι Αθήνα

Από τις ιστορίες του Ζεν 

ΑΕΤΟΣ

 

ΤΟ μόνο πουλί που θα τσιμπήσει τον αετό, εμαθα από τον Δημ Πετρούνια, είναι το κοράκι. Κάθεται στη ράχη του αετού και δαγκώνει το λαιμό του. Ο αετός, όμως, δεν ανταποκρίνεται, δεν τσακώνεται με το κοράκι, δεν χάνει χρόνο ή ενέργεια μαζί του.

Απλά ανοίγει τα φτερά του και αρχίζει να ανεβαίνει ψηλότερα στον ουρανό. Και όσο πιο ψηλά ανεβαίνει τόσο πιο δύσκολο είναι για το κοράκι να αναπνεύσει Σύντομα πέφτει λόγω έλλειψης οξυγόνου.

Πέταξε ΨΗΛΑ, φίλε μου

και πιο ψηλά......!

Με πίστη

...είναι ο μόνος τρόπος να διώξεις τα κοράκια από πάνω σου χωρίς να εμπλακείς πραγματικά μαζί τους....χωρίς να χαλαστείς ή να ενοχληθείς από τις προθέσεις τους ή την ενέργειά τους

Ο αετός δεν το παίρνει προσωπικά.....

Δεν αναλώνεται σε ...ανούσιες συζητήσεις, παράξενες σκέψεις ή έχθρες μαζί του.

Απλά ανοίγει τα φτερά του και πετάει ΨΗΛΑ

Ας ανέβουμε, λοιπόν, εμείς πιο ψηλά και θα πέσουν τα κοράκια.

Έλενα Αλεβιζοπούλου

Life Coaching for SUCCESS

Κολωνάκι Αθήνα

2114086832

 

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας λιθοξόος που δεν ήταν ικανοποιημένος από τον εαυτό του και την ζωή του.
"Μια μέρα, περνώντας έξω από το σπίτι ενός πλούσιου, κοίταξε μέσα από την ανοιχτή πόρτα και θαύμασε τα όμορφα πράγματα και τους σημαντικούς φίλους.
"Πόσο σπουδαίος πρέπει να είναι αυτός ο έμπορος!" σκέφτηκε με ζήλια και ευχήθηκε να γίνει σαν αυτόν.
Ως εκ θαύματος, μεταμορφώθηκε αμέσως σε έμπορο, απολαμβάνοντας τις πολυτέλειες και την ισχυρή επιρροή, μα και ταυτόχρονα την ζήλια των πιο φτωχών από εκείνον.
Λίγο αργότερα, ένας αξιωματικός πέρασε από τον δρόμο, που τον μετέφεραν σε μία πλούσια άμαξα και συνοδευόμενος από στρατιωτικούς. Όλοι (όσο πλούσιοι κι αν ήταν) υποκλίνονταν μπροστά του.
"Πόσο ισχυρός είναι αυτός ο άνθρωπος!» σκέφτηκε «εύχομαι να ήμουν αξιωματικός!"
Αμέσως μεταμορφώθηκε, λοιπόν, σε ανώτερο αξιωματικό, που όλοι φοβούνταν αλλά και μισούσαν.
Ήρθε το καλοκαίρι και οι πολύ ζεστές μέρες, κι ο αξιωματικός ένιωθε άβολα μέσα στην στολή του. Κοίταξε ψηλά τον ήλιο και σκέφτηκε "πόσο απίστετυτη δυναμη έχει τελικά ο ήλιος! Εύχομαι να ήμουν ο ήλιος!"
Κι αμέσως έγινε ο ήλιος, έλαμπε πάνω από τον κόσμο, λατρευτός και θαυμαστός από τους ανθρώπους, αλλά και βέβαια με την απέχθεια των αγροτών -που τους έκαιγε τα σπαρτά- και από όλους τους εργάτες που υπέφεραν κάνοντας εργασία και ιδρώνοντας.
Τότε ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο πέρασε από μπροστά του, εμποδίζοντάς την λάμψη του.

"Πόσο ισχυρό είναι αυτό το σύννεφο!" σκέφτηκε "εύχομαι να ήμουν σύννεφο!"
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε βαρύ, μαύρο σύννεφο, που έιχε την ισχύ να πλημμυρίζει με το νερό του τα σπαρτά και τα χωριά, κι όλοι το καταριόνταν.
Μα σύντομα, κατάλαβε ότι παρασέρνονταν από μια μεγαλύτερη δύναμη, τον άνεμο.
"Πόσο ισχυρός είναι ο άνεμος!" σκέφτηκε "εύχομαι να ήμουν ο άνεμος!"
Αμέσως έγινε ο άνεμος, να φυσάει μανιασμένα ξεριζώνοντας δέντρα και καταστρέφοντας τις σκεπές των σπιτιών, κι όλοι να τον καταριόνται.
Σύντομα όμως βρέθηκε μπροστά σε έναν θεόρατο βράχο, που δεν μετακινούνταν καθόλου, παρά την δύναμη του ανέμου.
"Πόσο ισχυρός είναι αυτός ο βράχος!" σκέφτηκε "εύχομαι να ήμουν βράχος!"
Αμέσως έγινε ένας δυνατός, τεράστιος βράχος. Ότι πιο σταθερό πάνω στην γη.
Έτσι όπως στεκότανε απολαμβάνοντας την δύναμή του, άκουσε τον ήχο μεταλλικού εργαλείου πάνω στην επιφάνειά του και ένιωσε αδύναμος - κάτι άλλαζε την μορφή του.
"Τι μπορεί να είναι πιο ισχυρό από εμένα???" απόρησε.
Κοίταξε κάτω χαμηλά, και είδε έναν λιθοξόο….......""

Εκτιμάτε αληθινά αυτά που είστε, αυτά που κάνετε και αυτά που έχετε στη ζωή σας?

Μήπως αξίζει να ξαναδείτε με άλλο μάτι την κατάστασή σας, τη ζωή σας και τις ικανότητες σας???

Έλενα Αλεβιζοπούλου

Life Coaching for SUCCESS

Κολωνάκι

Αθήνα

Πηγές:

http://www.rider.edu/users/suler/Ζενstory/Ζενstory.html
http://www.maths.utas.edu.au/People/Allison/Ζεν.html
http://www.yakrider.com/Buddha/Ζεν_Stories/Ζεν_stories.htm
http://buddhism.kalachakranet.org/resources/Ζεν_stories.html
http://www.utah.edu/stc/tai-chi/stories.html

"ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ, ΚΑΚΗ ΤΥΧΗ - ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ.....ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ!....."

 

""Μια μέρα το μοναδικό άλογο ενός φτωχού αγρότη έφυγε από το λιβάδι κι εξαφανίστηκε. Όταν το νέο μαθεύτηκε οι υπόλοιποι χωρικοί συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα της κατάστασης και σκεπτόμενοι πόσο δύσκολο θα ήταν τώρα για τον φτωχό χωρικό να καλλιεργήσει τη γη του και πως να θρέψει τη οικογένεια του, τον βοήθησαν να ψάξει για το άλογο κι όταν τελικά δε μπόρεσαν να το βρούν πουθενά, με μεγάλη λύπη του είπαν "Μα τι ατυχία κι αυτή που σε βρήκε!"

Ο αγρότης απλά απάντησε: "Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει....."

Μετά από μερικές μέρες το άλογο επέστρεψε. Οι χωρικοί με έκπληξη αλλά και με χαρά διαπίστωσαν πως το άλογο είχε φέρει μαζί του και άλλα άλογα που ήταν άγρια μεν αλλά νεαρά και γερά. "Τι καλή τύχη" είπαν οι χωρικοί, τότε. "Μπορείς να τα δαμάσεις κι έπειτα να τα πουλήσεις!". Ο αγρότης απλά απάντησε "Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει....."

Παρόλα αυτά, ο αγρότης έκανε αυτό που του πρότειναν. Αυτός και ο γυιός του άρχιζαν να τα δαμάζουν και να τα εκπαιδεύουν. Η διαδικασία ήταν δύσκολη. Κάποια μέρα, ο γυιός του αγρότη, καθώς εκπαίδευε ένα από τα άλογα, έπεσε και έσπασε το πόδι του. Η οικογένεια ήταν φτωχή και έπρεπε τώρα να διαθέσει πολλά χρήματα για ιατρική περίθαλψη. Τα νέα γρήγορα εξαπλώθηκαν στο χωριό. Και πάλι οι χωρικοί μαζεύτηκαν για να εκφράσουν τη λύπη τους στον αγρότη. "Φοβερή κακοτυχία", του είπαν. Ο αγρότης για μια ακόμη φορά ανασήκωσε τους ώμους τους και είπε "Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει....."

Ο καιρός πέρασε και έγινε πόλεμος. Στρατιωτικοί ηρθαν στο χωριό για να επιστρατεύσουν όλους τους νεόυς άντρες. Ο γυιός του χωρικού, μη έχοντας αναρρώσει ακόμα και όντας ανίκανος να περπατήσει έμεινε στο χωριό. Οι χωρικοί είπαν στο αγρότη "οι γυιοί μας πήγαν να πολεμήσουν. Μπορεί και να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν βαριά. Ο δικός σου γυιός όμως όχι. Είσαι τυχερός!". Ο αγρότης για άλλη μια φορά τους απάντησε: "Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει....."

Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε ειρήνη αλλά βρήκε το χωριό με ελάχιστους άντρες σε κάπως καλή φυσική κατάσταση ο γέρος χωρικός πέθανε κι εκείνος και λίγο αργότερα ο γυιός του (που δεν είχε στρατευθεί και ήταν γερός και δυνατός) ανέλαβε την ηγεσία και διοίκηση του χωριού. Όταν οι χωρικοί πήγαν να τον συγχαρούν για την καλή αυτή εξέλιξη και τύχη εκείνος τους απάντησε στωικά: "Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει....."

Η αλήθεια είναι φίλοι μου, πως η καλοτυχία και κακοτυχία είναι ερμηνείες που ΕΜΕΙΣ αποδίδουμε σε αυτά που μας συμβαίνουν στη ζωή. Δεν έχει σημασία τόσο το τι μας συμβαίνει αλλά πως το ερμηνεύουμε.

ΜΟΝΟ ΤΟ 10% ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΤΟ 90% ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ!

Για αυτό όταν συμβαίνει κάτι που μοιάζει κακό θυμηθείτε τα λόγια του χωρικού: "Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει....." και δείτε μια άλλη πιθανή εξέλιξη θετική και καλή λόγω αυτού του ...."κακού"

Μερικές φορές στη ζωή μας, χρειάζεται να υπάρξει αναστάτωση πρώτα προκειμένου να αποκτήσουμε την τελική ισορροπία. Όπως όταν αποφασίζουμε να βάλουμε τάξη στην ντουλάπα μας και να δώσουμε όλα τα ρούχα που δεν χρησιμοποιούμε πλέον. Πρώτα, θα υπάρξει μια αναστάτωση και μια αταξία καθώς θα τα βγάλουμε όλα έξω. Ίσως η και να μας κουράσει η διαδικασία. Το αποτέλεσμα όμως θα είναι άκρως ανανεωτικό και ευχάριστο!

Έτσι και στη ζωή μας, μετά από δυσκολίες, ίσως νιώσουμε κουρασμένοι και "άδειοι". Έχουμε δύο επιλογές: Είτε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας κακότυχους, είτε να σκεφτούμε ότι υπάρχει και μια άλλη εναλλακτική: ότι οι δυσκολίες δεν είναι μόνιμες κι οχι απαραίτητα "κακή τύχη" και ότι ακολουθεί κάτι πολύ όμορφο. Μπορούμε πάντα να αποδώσουμε ένα νόημα που θα μας ενδυναμώνει να συνεχίσουμε!!!.........

Για οποιαδήποτε βοήθεια χρειαστείτε να δείτε τα πράγματα....αλλιώς, είμαστε πάντα εδώ

Τηλεφωνήστε μας στο 2114086832

για ραντεβού ή πληροφορίες

Έλενα Αλεβιζοπούλου

Life Coaching for SUCCESS

Κολωνάκι

Αθήνα

ΚΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

 Ένας βασιλιάς, μια φορά κι έναν καιρό - λέει ο μύθος....., είπε στους σοφούς του στην αυλή, «Φτιάχνω ένα πολύ όμορφο δαχτυλίδι για τον εαυτό μου. Έχω ένα από τα καλύτερα διαμάντια που υπάρχουν. Θέλω να κρύψω μέσα στο δαχτυλίδι ένα μήνυμα που ίσως να μπορεί να με βοηθήσει σε κάποια στιγμή απόλυτης απελπισίας. Πρέπει να είναι πολύ μικρό για να μπορεί να παραμείνει κρυμμένο κάτω από το διαμάντι στο δαχτυλίδι».

Ήταν όλοι τους σοφοί άνθρωποι, ήταν όλοι τους σπουδαίοι λόγιοι· θα μπορούσαν να γράψουν σπουδαίες πραγματείες. Αλλά να του δώσουν ένα μήνυμα όχι μεγαλύτερο από δυο τρεις λέξεις το οποίο θα τον βοηθούσε σε στιγμές απόλυτης απελπισίας… Σκέφτηκαν, έψαξαν στα βιβλία τους, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν τίποτε.
Ο βασιλιάς είχε ένα γέρο υπηρέτη. Εκείνος του είπε, «Δεν είμαι σοφός, δεν έχω γνώσεις, δεν είμαι λόγιοςˑ όμως ξέρω το μήνυμα – επειδή υπάρχει μόνο ένα μήνυμα που μπορεί να βοηθήσει σε τέτοιες περιστάσεις. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σου το δώσουν· μπορεί να δοθεί μόνο από έναν μυστικιστή, από έναν άνθρωπο που έχει συνειδητοποιήσει τον εαυτό του. Στα τόσα χρόνια που έχω ζήσει στο παλάτι έχω συναντήσει κάθε λογής ανθρώπους, και κάποτε, συνάντησα ένα μυστικιστή. Ήταν καλεσμένος του πατέρα σου κι εγώ μπήκα στην υπηρεσία του. Όταν θα έφευγε, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες μου, μου έδωσε αυτό το μήνυμα» – και ο γέρος το έγραψε σε ένα μικρό κομμάτι χαρτί. Το δίπλωσε και είπε στον βασιλιά, «Μην το διαβάσεις, απλά κράτησέ το κρυμμένο μέσα στο δαχτυλίδι. Να το ανοίξεις μόνο όταν όλα τα άλλα έχουν αποτύχει, όταν δεν υπάρχει διέξοδος».
Αυτή η στιγμή ήρθε σύντομα. Η χώρα δέχθηκε εισβολή και ο βασιλιάς έχασε το βασίλειό του. Το είχε σκάσει με το άλογό του για να σωθεί και τα άλογα του εχθρού τον ακολουθούσαν. Ήταν μόνος του κι εκείνοι ήταν πολλοί..... Έφτασε σε ένα μέρος όπου το μονοπάτι σταματούσε, κατέληγε σε αδιέξοδο· υπήρχε μόνο ένας γκρεμός και μια βαθιά κοιλάδα· αν έπεφτε θα ήταν νεκρός. Δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω, ήταν ο εχθρός εκεί και μπορούσε να ακούσει τους ήχους των οπλών των αλόγων. Δεν μπορούσε να προχωρήσει μπροστά, και δεν υπήρχε άλλος δρόμος…
Ξαφνικά θυμήθηκε το δαχτυλίδι. Το άνοιξε, έβγαλε το χαρτί, και υπήρχε ένα μικρό μήνυμα τεράστιας αξίας: Έλεγε απλά, «Και αυτό θα περάσει». Μια μεγάλη σιωπή τον τύλιξε καθώς διάβαζε τη φράση, «Και αυτό θα περάσει».
Και πέρασε.
Όλα περνάνε, τίποτε δεν μένει σε αυτόν τον κόσμο. Οι εχθροί που τον ακολουθούσαν θα πρέπει να χάθηκαν στο δάσος, θα πρέπει να πήραν διαφορετικό μονοπάτι, ο ήχος από τις οπλές των αλόγων τους χάθηκε, σιγά σιγά, και δεν τους άκουγε πια.
Ο βασιλιάς ένιωσε τεράστια ευγνωμοσύνη για τον υπηρέτη και τον άγνωστο μυστικιστή. 

Αυτές οι λέξεις αποδείχθηκαν θαυματουργές. 

Δίπλωσε το χαρτί και το έβαλε ξανά στο δαχτυλίδι.

Λίγα χρόνια αργότερα είχε συγκεντρώσει τα στρατεύματά του και ξανά ανέκτησε το βασίλειό του!!! 

Όταν νιώθεις ότι όλα καταρρέουν, όταν τα αρνητικά συναισθήματα σε κυριεύουν, όταν δεν βλέπεις φως παρά μόνο αδιέξοδο.....όταν χρειάζεσαι καθυσηχασμό να το θυμάσαι - ΚΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Όλα περνάνε.

Εμείς και οι αξίες μας, μόνο, μένουμε παντοτινά!!!!

Έλενα Αλεβιζοπούλου

Life Coaching for SUCCESS

Κολωνάκι 

ΑΘΗΝΑ

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ? ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ? ....ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ.....ΤΕΛΙΚΑ......

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ?
ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ?
....ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ.....ΤΕΛΙΚΑ......

Έχουμε μεγαλώσει σε μία κοινωνία, όπου όλοι μας μάθαμε από νωρίς....ότι η επιτυχία είναι η αναγνώριση μας, η ταυτότητα που ως επάγγελμα δηλώνει - σημαντικό πρόσωπο αυτής της κοινωνίας. Έτσι, λοιπόν, οτιδήποτε τίθεται εμπόδιο στην αναγνωρισιμότητα μας ως "εξαιρετικούς πολίτες" αυτόματα γίνεται και εχθρός. Κάπως έτσι κινούμαστε και απέναντι σε όσους εμείς θεωρούμε ότι είναι (ή υπήρξαν) εμπόδιο για την ζωή μας. Και τονίζεται το "εμείς" δεδομένου ότι πρόκειται για κάτι καθαρά υποκειμενικό.

Θα έχετε κι εσείς συναντήσει εκείνο τον φίλο ή γνωστό, που κατηγορεί άλλους για την δική του, γεμάτη προκλήσεις, διαδρομή που δεν έχει φέρει την πολυπόθητη «άσπρη μέρα» και σε εκείνον - ως όφειλε (?) και άρα η ευθύνη είναι εκείνου που του έβάλε τα εμπόδια και τις τρικλοποδιές - κυρίως!!!! ....και ασφαλώς όχι δική του.
Καταναλώνει ώωωωωρες καθημερινά συνεπώς να γκρινιάζει, να παραπονιέται, να κατηγορεί, να ενίσταται, να θυμώνει, να ρίχνει το βάρος για όλα τα δεινά σε έναν τρίτο άτομο - εκείνον τον ένα που "κατέστρεψε" τη ζωή του και ....το όνειρο, παρέχοντας στον εαυτό του μια καλή, όπως πιστεύει, δικαιολογία γιατί τελικά δεν έχει φτάσει στο επίπεδο που επιθυμεί. Ίσως το έχετε κάνει κι εσείς.....μάλλον όλοι μας περνάμε μία τέτοια φάση στη ζωή μας. Αρκεί να είναι φάση και όχι να γίνει μέρος της και γνώρισμά της..........

Σαφώς και θα συναντήσουμε κάποιον στην πορεία μας που είτε λόγω τοξικότητας, είτε λόγω χαρακτήρα διαμορφωμένου από τα παιδικά του χρόνια, θα προσπαθήσει να δυσκολέψει την καθημερινότητα μας άδικα, χωρίς λόγο και αιτία (-έτσι πιστεύουμε τουλάχιστον). Και εκεί εμείς θα απογοητευτούμε, θα στεναχωρηθούμε, θα θυμώσουμε και σε περίπτωση που αποτύχουμε για περισσότερες από μια φορές θα αρχίσουμε να κατηγορούμε εκείνον που μας έβαλε τα εμπόδια (δυνατά ή αθόρυβα, απ έξω ή μέσα μας). Θα γίνει κάτι σαν ...μία νέα μας πεποίθηση πως όλα όσα μας τυχαίνουν προκύπτουν από αυτό το ένα και μοναδικό άτομο και τον τρόπο που μας συμπεριφέρθηκε.
Και όλο αυτό μπορεί να συνεχιστεί για χρόνια, να πιστεύουμε για παράδειγμα πως ο σύντροφος μας (ή ο πρώην σύντροφός μας) με την αρνητικότητα του μας πάει τόσο μα τόσο πίσω στην ζωή. Ή ένα συγγενικό πρόσωπο που δεν μας συμπαθεί μπορεί να ευθύνεται για όσα μας προκύπτουν. Ή ένας συγγενής ή ένας συνάδελφος......ή ....ή....
Και επειδή βολεύει το κυνήγι μαγισσών, θα το συνεχίσουμε προκειμένου να (από)δείξουμε σε όλους πως υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που φανερώνουν γιατί δεν οδηγούμαστε στο ξέφωτο, θα ρίξουμε δηλαδή το βάρος σε "εκείνον" ή "εκείνους", έτσι όπως μας έχουν μάθει πως πρέπει να γίνεται. Γιατί άλλωστε εμείς "έχουμε όλο το δίκιο με το μέρος μας"!
Έχουμε βιώματα και εικόνες από ανθρώπους του κύκλου που ανατραφήκαμε που επέρριπταν την ευθύνη σε τρίτους με αποτέλεσμα να θεωρούμε κάτι πολύ φυσιολογικό να λειτουργούμε κατά τον ίδιο τρόπο, μιμούμενοι συμπεριφορές, με αποτέλεσμα ωστόσο να αποφεύγουμε να γινόμαστε κύριοι και κυρίαρχοι του εαυτού μας και της ζωής μας και να εμφανίζουμε αδυναμία να αντιληφθούμε πως ένας άνθρωπος και μια άτυχη στιγμή δεν έχει την ικανότητα να ορίζει όλη την μετέπειτα ζωή μας. Αν εμείς δεν το επιτρέψουμε, δεν θα καταφέρει κανένας να μας «ματιάσει», να μας «γλωσσοφάει», να μας συκοφαντήσει ή σαμποτάρει σε τέτοιο βαθμό που να οδηγήσει εκείνος τη δική μας ζωή στο πουθενά....... Για σκεφτέιτε το! Για πόσο μπορούμε να αποφεύγουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και αντί αυτού να αναζητούμε την εύκολη απάντηση για όσα μας εμποδίζουν που θα περικλείει ένα άτομο που πιθανόν να θέλει να μας δυσχεράνει την πραγματικότητα μας - μα δεν σημαίνει ότι αν εμείς δεν του το επιτρέψουμε θα το καταφέρει.....?

Πόσο παράλογο?!?!?!? Δηλαδή μερικές φορές θεωρεί κανείς προτιμότερο να δίνει όλη του την ενέργεια στο πως να κατηγορήσει εκείνους που του έβαλαν τους φράκτες αντί να την διοχετεύσει στο πως να ανέβει πάνω από αυτούς και να περάσει απέναντι. Μπορείτε να σκεφτείτε πόσο κοστίζει όλο αυτό στον ψυχισμό του?

Ο Βούδας νομίζω ήταν που είπε: "To να θυμώνεις και να διατηρείς τον θυμό σου για κάποιον που σε πλήγωσε είναι σαν να πίνεις εσύ το δηλητήριο και να περιμένεις ο εχθρός σου να πεθάνει...."

Ας αφήσουμε επομένως στην άκρη όσα μας έμαθαν, και ας υπογράψουμε ένα νέο συμβόλαιο με τον εαυτό μας.
Το συμβόλαιο θα έχει έναν και μοναδικό όρο: δεν θα επιτρέψουμε στα εμπόδια να καθορίζουν ολόκληρη την πορεία μας, μα θα εξαντλήσουμε την δημιουργικότητα μας στο πως θα καταφέρουμε σε μια γεμάτη ενδιαφέρουσες στιγμές ζωή να ανεβούμε πάνω από εμπόδια (φυσικά και τεχνητά, εσωτερικά ή εξωτερικά) και να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!!!!
ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!!!!!!

ΓΙΑΤΙ - Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ 😉

Δεν συμφωνείτε???



Έλενα Αλεβιζοπούλου
Life Coaching for SUCCESS
Κολωνάκι Αθήνα