Αλήθεια?

Ο δάσκαλος Χακουίν ήταν φημισμένος για την ηθική του ζωή και για την αυστηρότητα των ηθών στη σχολή του. 

Όλοι τον θαύμαζαν και τον επαινούσαν γι αυτό.

Υπήρχε μια όμορφη και νέα κοπέλα που ζούσε με τους γονείς της στην ίδια πόλη. 

Η κοπέλα έμεινε έγκυος (ξαφνικά κι...αναπάντεχα). Οι γονείς της θύμωσαν πολύ και ήθελαν να μάθουν ποιος ήταν ο υπαίτιος. 

Μετά από πολλά παρακάλια και πολλές φασαρίες και απειλές τελικά η κοπέλα 

τους είπε πως εραστής της ήταν ο δάσκαλος Χακουίν.

Εξοργισμένοι οι γονείς πήγαν στο Χακουίν και τον στόλισαν....κανονικά...... 

Εκείνος τους άκουγε.

"Μπα, αλήθεια;" ήταν το μόνο που είπε όταν τέλειωσαν.

Οι γονείς επέστρεψαν σπίτι. Όταν το παιδί γεννήθηκε το πήγαν στο Χακουίν και το άφησαν σ εκείνον. 

Στο μεταξύ ο δάσκαλος δυσφημίστηκε, έχασε την υπόληψή του στην κοινότητα, έχασε και πολλούς από τους μαθητές του..... Αλλά όποτε έκανε κανείς μνεία για το γεγονός αυτό εκείνος απαντούσε μόνο με: "Μπα, αλήθεια;".

Με τη βοήθεια λίγων μαθητών που του έμειναν εξακολουθητικά πιστοί, ο Χακουίν ανάθρεψε το βρέφος δίνοντάς του όση φροντίδα κι αγάπη μπορούσε.

Μετά από αρκετό καιρό η νεαρή κοπέλα δεν άντεξε πια. Κλαίγοντας ομολόγησε την αλήθεια: πως ο πατέρας του παιδιού δεν ήταν - βέβαια - ο δάσκαλος αλλά ένας νεαρός που δούλευε στην αγορά. 

Οι γονείς της τότε πήγαν αμέσως στον δάσκαλο Χακουίν, έκλαψαν, απολογήθηκαν και με πολλές μετάνοιες ζήτησαν να τους συγχωρέσει και ζήτησαν και πίσω το παιδί, εκφράζοντας τη απέραντη λύπη τους για το τεράστιο λάθος που έκαναν και ότι αυτό προκάλεσε.

"Μπα, αλήθεια;" είπε μόνο εκείνος και τους έδωσε το παιδί.

Μήπως δεν αντιστέκεστε αρκετά στις προκλήσεις του περιβάλλοντος για διαμάχες και πολέμους?

Μερικές φορές η σωστή και η πιο αποτελεσματική στάση στη ζωή είναι η στωική υπομονή και όχι η αντίδραση ή ο πόλεμος........

Στο τέλος η αλήθεια αποκαθίσταται με τον πιο απλό τρόπο!

Το δίκιο απονέμεται χωρίς να χρειαστεί να αναλωθούμε σε πολυετείς αγώνες, μάχες, κονταρομαχίες.

Χωρίς να επενδύσουμε τον χρόνο μας, την ενέργειά μας και

να διαταράξουμε την πνευματική μας ηρεμία.

Μερικές φορές το μόνο που αξίζει να κάνουμε είναι ....να δείξουμε: ανοχή, μεγαλοσύνη κι αγάπη!...

Έλενα Αλεβιζοπούλου

Life Coach for SUCCESS

Κολωνάκι Αθήνα

Από τις ιστορίες του Ζεν 

ΑΕΤΟΣ

 

ΤΟ μόνο πουλί που θα τσιμπήσει τον αετό, εμαθα από τον Δημ Πετρούνια, είναι το κοράκι. Κάθεται στη ράχη του αετού και δαγκώνει το λαιμό του. Ο αετός, όμως, δεν ανταποκρίνεται, δεν τσακώνεται με το κοράκι, δεν χάνει χρόνο ή ενέργεια μαζί του.

Απλά ανοίγει τα φτερά του και αρχίζει να ανεβαίνει ψηλότερα στον ουρανό. Και όσο πιο ψηλά ανεβαίνει τόσο πιο δύσκολο είναι για το κοράκι να αναπνεύσει Σύντομα πέφτει λόγω έλλειψης οξυγόνου.

Πέταξε ΨΗΛΑ, φίλε μου

και πιο ψηλά......!

Με πίστη

...είναι ο μόνος τρόπος να διώξεις τα κοράκια από πάνω σου χωρίς να εμπλακείς πραγματικά μαζί τους....χωρίς να χαλαστείς ή να ενοχληθείς από τις προθέσεις τους ή την ενέργειά τους

Ο αετός δεν το παίρνει προσωπικά.....

Δεν αναλώνεται σε ...ανούσιες συζητήσεις, παράξενες σκέψεις ή έχθρες μαζί του.

Απλά ανοίγει τα φτερά του και πετάει ΨΗΛΑ

Ας ανέβουμε, λοιπόν, εμείς πιο ψηλά και θα πέσουν τα κοράκια.

Έλενα Αλεβιζοπούλου

Life Coaching for SUCCESS

Κολωνάκι Αθήνα

2114086832

 

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας λιθοξόος που δεν ήταν ικανοποιημένος από τον εαυτό του και την ζωή του.
"Μια μέρα, περνώντας έξω από το σπίτι ενός πλούσιου, κοίταξε μέσα από την ανοιχτή πόρτα και θαύμασε τα όμορφα πράγματα και τους σημαντικούς φίλους.
"Πόσο σπουδαίος πρέπει να είναι αυτός ο έμπορος!" σκέφτηκε με ζήλια και ευχήθηκε να γίνει σαν αυτόν.
Ως εκ θαύματος, μεταμορφώθηκε αμέσως σε έμπορο, απολαμβάνοντας τις πολυτέλειες και την ισχυρή επιρροή, μα και ταυτόχρονα την ζήλια των πιο φτωχών από εκείνον.
Λίγο αργότερα, ένας αξιωματικός πέρασε από τον δρόμο, που τον μετέφεραν σε μία πλούσια άμαξα και συνοδευόμενος από στρατιωτικούς. Όλοι (όσο πλούσιοι κι αν ήταν) υποκλίνονταν μπροστά του.
"Πόσο ισχυρός είναι αυτός ο άνθρωπος!» σκέφτηκε «εύχομαι να ήμουν αξιωματικός!"
Αμέσως μεταμορφώθηκε, λοιπόν, σε ανώτερο αξιωματικό, που όλοι φοβούνταν αλλά και μισούσαν.
Ήρθε το καλοκαίρι και οι πολύ ζεστές μέρες, κι ο αξιωματικός ένιωθε άβολα μέσα στην στολή του. Κοίταξε ψηλά τον ήλιο και σκέφτηκε "πόσο απίστετυτη δυναμη έχει τελικά ο ήλιος! Εύχομαι να ήμουν ο ήλιος!"
Κι αμέσως έγινε ο ήλιος, έλαμπε πάνω από τον κόσμο, λατρευτός και θαυμαστός από τους ανθρώπους, αλλά και βέβαια με την απέχθεια των αγροτών -που τους έκαιγε τα σπαρτά- και από όλους τους εργάτες που υπέφεραν κάνοντας εργασία και ιδρώνοντας.
Τότε ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο πέρασε από μπροστά του, εμποδίζοντάς την λάμψη του.

"Πόσο ισχυρό είναι αυτό το σύννεφο!" σκέφτηκε "εύχομαι να ήμουν σύννεφο!"
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε βαρύ, μαύρο σύννεφο, που έιχε την ισχύ να πλημμυρίζει με το νερό του τα σπαρτά και τα χωριά, κι όλοι το καταριόνταν.
Μα σύντομα, κατάλαβε ότι παρασέρνονταν από μια μεγαλύτερη δύναμη, τον άνεμο.
"Πόσο ισχυρός είναι ο άνεμος!" σκέφτηκε "εύχομαι να ήμουν ο άνεμος!"
Αμέσως έγινε ο άνεμος, να φυσάει μανιασμένα ξεριζώνοντας δέντρα και καταστρέφοντας τις σκεπές των σπιτιών, κι όλοι να τον καταριόνται.
Σύντομα όμως βρέθηκε μπροστά σε έναν θεόρατο βράχο, που δεν μετακινούνταν καθόλου, παρά την δύναμη του ανέμου.
"Πόσο ισχυρός είναι αυτός ο βράχος!" σκέφτηκε "εύχομαι να ήμουν βράχος!"
Αμέσως έγινε ένας δυνατός, τεράστιος βράχος. Ότι πιο σταθερό πάνω στην γη.
Έτσι όπως στεκότανε απολαμβάνοντας την δύναμή του, άκουσε τον ήχο μεταλλικού εργαλείου πάνω στην επιφάνειά του και ένιωσε αδύναμος - κάτι άλλαζε την μορφή του.
"Τι μπορεί να είναι πιο ισχυρό από εμένα???" απόρησε.
Κοίταξε κάτω χαμηλά, και είδε έναν λιθοξόο….......""

Εκτιμάτε αληθινά αυτά που είστε, αυτά που κάνετε και αυτά που έχετε στη ζωή σας?

Μήπως αξίζει να ξαναδείτε με άλλο μάτι την κατάστασή σας, τη ζωή σας και τις ικανότητες σας???

Έλενα Αλεβιζοπούλου

Life Coaching for SUCCESS

Κολωνάκι

Αθήνα

Πηγές:

http://www.rider.edu/users/suler/Ζενstory/Ζενstory.html
http://www.maths.utas.edu.au/People/Allison/Ζεν.html
http://www.yakrider.com/Buddha/Ζεν_Stories/Ζεν_stories.htm
http://buddhism.kalachakranet.org/resources/Ζεν_stories.html
http://www.utah.edu/stc/tai-chi/stories.html